Efektywne ogrzewanie

Dzisiejszy artykuł poświęcony jest kominkom z dystrybucją gorącego powietrza, czyli DGP.

Systemy dystrybucji gorącego powietrza służą do rozprowadzania ciepła po budynku. Kominek dostarcza ciepło nie tylko na drodze promieniowania, ale przede wszystkim jest ono przejmowane przez powietrze. Powietrze opływa wkład kominkowy i ogrzewa się od jego obudowy. Obudowa często wyposażona jest w żeberka, które zwiększają powierzchnię odbioru ciepła. Nowoczesny kominek z żeberkami na obudowie i przepustnicą do regulacji ciągu kominowego przedstawiony jest na poniższym zdjęciu.

Ciepłe powietrze, które ogrzało się od powierzchni kominka, jest rozprowadzane po domu. Stąd nazwa: dystrybucja gorącego powietrza. Płynie ono w specjalnych kanałach i do pomieszczeń dociera przez ścienne lub sufitowe nawiewniki (kratki, anemostaty). Po schłodzeniu opuszcza pomieszczenie szparą pod drzwiami lub w inny sposób i trafia pod kominek. Cykl zaczyna się od nowa.

Gorące powietrze dostarcza się do pomieszczeń mieszkalnych, sypialni, pokoi dziennych. Kratek nie montuje się w pomieszczeniach, w których należy utrzymywać podciśnienie: łazienkach, toaletach, kuchniach. Tam montuje się kratki od instalacji wentylacyjnej, aby wilgoć z tych pomieszczeń była usuwana w domu a nie rozprowadzana po innych pomieszczeniach. Stąd wynika konieczność utrzymania tam podciśnienia i niemożliwość montowania tam kratek doprowadzających ciepłe powietrze.

Rozróżnia się dwa sposoby DGP w domu: grawitacyjne i mechaniczne. W tym pierwszym przypadku gorące powietrze samo przepływa przez kanały, jako że jest cieplejsze od otaczającego go powietrza. Jest to sytuacja analogiczna jak w przypadku grawitacyjnej instalacji wodnego centralnego ogrzewania. W drugiej sytuacji, przepływ gorącego powietrza wymuszany jest przez wentylator, zwany również turbiną kominkową.

Rozprowadzenie grawitacyjne jest wystarczające, gdy odbiory powietrza są nieznacznie oddalone od pionu, w którym znajduje się kominek. Czyli dotyczy to raczej domów wąskich, choć mogą one być wysokie. Dla domów rozległych w poziomie konieczne jest już montowanie tej dmuchawy powietrza. Tak czy siak, tym sposobem doskonale sprawdza się kominek jako centralne źródło ciepła.

Do regulacji ilości ciepłego powietrza dostarczanego do pomieszczeń służyć mogą przepustnice. Są one przydatne wtedy, gdy ilość powietrza nawiewanego do poszczególnych pomieszczeń ma być różna albo gdy instalacja nie jest symetryczna, ma liczne odgałęzienia różnej długości.

Planując rozprowadzenie powietrza wentylatorem, należy dbać o to, by nie generowały one niepotrzebnego hałasu. I nie chodzi tu tylko o sam hałas wentylatora i jego silnika. Więcej kłopotów sprawia hałas powstający przy szybkim przepływie powietrza przez kanały. Zwłaszcza w końcowych ich odcinkach, gdzie jest najwięcej zakrętów i zaburzeń przepływu (np. anemostat). W takich miejscach należy dbać o to, by prędkość przepływu powietrza była możliwie niska. Można ją zmniejszać instalując kanały o większej średnicy albo zmniejszając ilość dostarczanego powietrza. To drugie rozwiązanie nie ma niestety sensu, bo powoduje niedogrzewanie pomieszczenia.

Podsumowując, należy wspomnieć, że kominki z DGP to całkiem tani i ciekawy sposób na tanią instalację CO.